نویسنده : ویلیام شکسپیر

   ترجمه : علیرضا مهدی‌پور

نمایش‌نامه‌ی هملت اگر بهترین اثر شکسپیر نباشد، دست‌کم معروف‌ترین اثر اوست که از زمان نگارش تا‌به‌حال شهرت و تأثیر خود را حفظ کرده. این شهرت نه به خاطر موضوع نمایش، بلکه بیش‌تر به خاطر شخصیت خود هملت است. تجربه‌ی معماگونه‌ی او از زندگی چنان جهان‌شمول و آشناست که هر کسی که نمایش‌نامه را بخواند با دغدغه‌ها و دل‌مشغولی‌های او همذات‌پنداری می‌کند. در تعریفی به‌ظاهر بدیهی، هملت اندیشمند و انسان است ولی منتقدان او را به تعلل و تردید و انفعال متهم کرده‌اند. اما کدام انسان خردمندی است که در زندگی این‌گونه نباشد؟ گفته می‌شود هملت نمی‌تواند تصمیم بگیرد. اما آن‌چه نسل‌ اندر نسل از تماشاگر تا خواننده را به هملت جلب کرده این است که نمی‌توان نتیجه‌ای نهایی از نمایش‌نامه و شخصیت هملت گرفت که اصلاً درباره‌ی چیست. زیرا موقعیت‌ها و شخصیت‌های این نمایش‌نامه را مردمان بسیاری در طول تاریخ چهارصدساله‌ی آن به انحای مختلف دیده و تفسیر کرده‌اند، مانند شخصیت‌های واقعی در زندگی که مثل هملت و دیگر شخصیت‌های این نمایش‌نامه مدام در حال دگرگونی‌اند، ولی اغلب معمای‌شان ماندگار است.